Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ

Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Δυο από τις λέξεις κλειδιά που έδωσαν την περισσότερη κίνηση στο http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/ τον τελευταίο καιρό ήταν τα “simply burger” και “vardas”. Πράγματι ακόμα βγαίνουν πρώτη σελίδα σε αναζήτηση στο Google. Και μοιάζουν πολύ και σε περιεχόμενο. 1. Ανώνυμα. 2. Χωρίς καμία ουσιαστική απόδειξη. (Η φωτογραφία του burger θα μπορούσε να είχε παρθεί 5 μέρες αφότου αγοράστηκε.) 3. Καμία πληροφορία αν έγινε ή όχι επίσημη καταγγελία και τι βγήκε από την υπόθεση τελικά. Εν ολίγοις μοιάζει με εκβιασμός. Ή χείριστη δημοσιογραφία. Ή τεμπελιά. Ειδικά όταν το συνεχίζουν το θέμα με το ασαφές θέμα των εργασιακών σχέσεων, πάλι χωρίς κάτι συγκεκριμένο ή επίσημη καταγγελία. Αν σε ενδιαφέρει πραγματικά να αλλάξει κάτι, προφανώς πρέπει να ασχοληθείς και με τους μηχανισμούς της Πολιτείας. tromaktiko screen burger 281x300 Επάγγελμα: διαδικτυακός εκβιαστής. Η περίπτωση tromaktikoΛίγο πριν κλείσει το troktiko, μου είχε ζητήσει την συμβουλή μου ένας γνωστός. Ξαφνικά το διάσημο αυτό blog τα είχε βάλει μαζί του. Το πρώτο άρθρο ανακύκλωνε κάποια παλιά φήμη που είχε διαψευστεί πολλάκις, εκδικαστεί και καταδικαστεί η εφημερίδα που το έγραψε. Το αγνόησε. Στο δεύτερο ανέβασαν τους τόνους και πια όλοι του οι φίλοι άρχισαν να ρωτάνε. Στο τρίτο να τον κοιτάνε περίεργα. Στο τέλος δεν άντεξε και βρήκε τον μακαρίτη στο τηλέφωνο. Μονολόγησε αρκετή ώρα χωρίς να του δίνει απάντηση. Κενό. “Εντάξει, 25.” “25 τι;” ρώτησε ο γνωστός μου. “25 χιλιάρικα και το εξαφανίζουμε.” Δεν πλήρωσε ο άνθρωπος γιατί δεν τα είχε. Αντίθετα τα άρθρα σε παρόμοιο στυλ σχετικά με την Μάγια Τσόκλη που είχαν εκείνη την εποχή στο troktiko πράγματι εξαφανίστηκαν. Ούτε στο cache της Google δεν τα βρίσκεις. Πλησίαζαν εκλογές και φαίνεται ότι εκεί άξιζε να πληρώσει. Ενώ το έχουμε ψωμοτύρι το “ελευθερία του διαδικτύου” η ασυδοσία είναι τεράστιο πρόβλημα. Και το γράφω αυτό με μισή καρδιά και με φόβο για όλα όσα έχω γράψει κι εγώ. Γιατί όταν βάλεις πιο αυστηρά και “σωστά” τα γυαλιά σου, βλέπεις πόση ζημιά μπορείς να κάνεις. Πολλά άρθρα μου ξεπερνάνε τους 10.000 αναγνώστες. Αυτό είναι περισσότερο από πολλές εφημερίδες. Και – αντίθετα με την εφημερίδα – ξέρω ότι το διάβασαν γιατί ξέρω και πόση ώρα στάθηκαν στην σελίδα. 1. Όταν τα βάζω με το ΙΚΕΑ είναι επειδή τους αντιπαθώ. Προσωπικά. Blogging με την παραδοσιακή έννοια. Μου την σπάει το κατάστημα. To γεγονός ότι καταστρέφουν παρθένα δάση ή όταν κάνουν μια ανάκληση προϊόντος δεν είναι κατασκευές δικές μου. Απλά τονίζω και επαναδιατυπώνω ένα υπάρχον θέμα. tromaktiko screen vardas 281x300 Επάγγελμα: διαδικτυακός εκβιαστής. Η περίπτωση tromaktiko2. Άρθρα όπως το “whats up: πως λειτουργεί; Είναι απάτη;” είναι σκανδαλοθηρικά σε λογική. Καθαρά για ψάρεμα αναζητήσεων, άλλοτε πειράματα, άλλοτε απλή περιέργεια. Στην προκειμένη περίπτωση είχα περιέργεια να δω αν το κείμενο των όρων (το οποίο στην αρχική ιστοσελίδα ήταν “κρυμμένο” στο flash) θα έφερνε νέες αναζητήσεις. (Έφερε – χιλιάδες μάλιστα.) Βέβαια το σχόλιο αναγνώστη τύπου “και γιατί δεν τα λες στον ΙΝΚΑ ρε παλικαράκι;” με έβαλε στην θέση μου. Και στις δυο αυτές περιπτώσεις όμως δεν έχω εμπορικό συμφέρον. Δεν με προσέλαβε η Vodafone ή κάποιος αντίπαλος της ΙΚΕΑ για να τους κάνω ζημιά. Ούτε το έκανα για να με πάρουν τηλέφωνο και να τους ζητήσω λεφτά προκειμένου να σταματήσω. Καταλαβαίνετε λοιπόν τώρα γιατί είναι κρίσιμης σημασίας η προσπάθεια που κάνω, μαζί με άλλους, να οργανωθούμε όσοι ασχολούμαστε με social media. Στα παραδοσιακά media υπήρχαν στρεβλώσεις, λογοκρισίες και πολλά άσχημα, αλλά αν σε αδικούσε ή σε εκβίαζε κάποιος, έβγαζες άκρη τελικά κουτσά στραβά. Τώρα είναι υπερβολικά εύκολο οποιοσδήποτε κακοπροαίρετος ή/και ανώριμος να καταστρέψει μια επιχείρηση, μια ζωή ή μια καριέρα χωρίς καν να αναγκαστεί να το σκεφτεί δυο φορές. Πολλοί βέβαια θα πούνε “και τι μας νοιάζει; Για να εκβιάζουν κάποιον, σημαίνει ότι έχει λεφτά. Άρα του αξίζει!” Σημείο στο οποίο παύει η λογική της οργανωμένης Πολιτείας και γυρνάμε στην ζούγκλα… του Αλέξανδρου Χαλκίδη