Του Σάββα ΚαλεντερίδηΤην προηγούμενη Δευτέρα(21-12-2011 δες εδώ) ήταν η τρίτη επέτειος από το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου. Η επέτειος πέρασε απαρατήρητη στην Ελλάδα της παρακμής, παρότι πρόκειται για έναν εθνικό ηγέτη που με τη διορατικότητα..
, την υπευθυνότητα και την εθνικά ακέραια στάση του, δημιούργησε συνθήκες, από τις οποίες θα επωφεληθεί ολόκληρο το ελληνικό έθνος τον 21οαιώνα.
, την υπευθυνότητα και την εθνικά ακέραια στάση του, δημιούργησε συνθήκες, από τις οποίες θα επωφεληθεί ολόκληρο το ελληνικό έθνος τον 21οαιώνα.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο νεώτερος υπουργός στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ένας εκ των δυο αντιπροσώπων που διέβλεψε τις παγίδες που περιείχαν οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου και τάχθηκε εναντίον της υπογραφής τους, ανέλαβε τα ηνία του κυπριακού κράτους σε μια δύσκολη περίοδο. Ήταν η χρονική στιγμή που ο διεθνής παράγων είχε σχεδιάσει να διαλύσει το κυπριακό κράτος, να δημιουργήσει ένα έκτρωμα που θα διοικείται από τρεις ξένους δικαστές, οι οποίοι φυσικά θα λαμβάνουν τις αποφάσεις για τα κρίσιμα θέματα, όπως για παράδειγμα η εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών αποθεμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, η αξία των οποίων ίσως να ξεπερνά το 1,5 τρις δολάρια.
Η διάλυση του κράτους έπρεπε να έχει νομική, πολιτική και διεθνοπολιτική νομιμοποίηση. Γι’ αυτό ο διεθνής παράγων ανεζήτησε «καλόβουλους και καλόβολους» συνεργάτες σε Λευκωσία και Αθήνα. Νομικούς, διεθνολόγους, πολιτικούς, οικονομικούς παράγοντες, ιδιοκτήτες ΜΜΕ και δημοσιογράφους... Συνεργάτες που θα ήταν πρόθυμοι άλλοι να συντάξουν, άλλοι να υποστηρίξουν πολιτικά και άλλοι να προπαγανδίσουν επικοινωνιακά ένα σχέδιο, που θα νομιμοποιούσε τους στόχους τους.
Στην Ελλάδα της παρακμής, όλοι οι παραπάνω, οι «πρόθυμοι», βρέθηκαν και μάλιστα με το παραπάνω (και δυστυχώς, ήταν οι ίδιοι που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία και το Μνημόνιο).
Πρώτα σχηματίστηκε ο ομάδα των νομικών, η οποία σε συνεργασία με Τούρκους, Τουρκοκύπριους και ειδικούς του διεθνούς παράγοντα, σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου, συνέταξαν το νομικό και συνταγματικό έκτρωμα που έμελλε να λάβει το όνομα Σχέδιο Ανάν.
Στη συνέχεια άρχισε η προπαγάνδα σε Αθήνα και Λευκωσία, για να πειστούν τα κόμματα και οι πολιτικοί παράγοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους, θα ασκούσαν επιρροή για να πεισθεί ο κυπριακός ελληνισμός να πει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση των «προθύμων», όπως αποδείχτηκε στα Ίμια, τη Μαδρίτη και την παράδοση Οτζαλάν, όχι μόνο υποστήριξε στο προδοτικό σχέδιο, αλλά άσκησε πιέσεις στον αείμνηστο Τάσσο, για να πει κι αυτός ΝΑΙ, βάζοντας ταφόπλακα στο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Τάσσος, αφού είπε το αμίμητο "Είμαι πρόεδρος, είμαι πλούσιος, έχω καρκίνο, δεν πρόκειται να κάνω πίσω! Στ' αρχ..ια μου!", σύμφωνα με τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος δεν συνάχτηκε με τη στρατιά των προθύμων και φέρεται να τον στήριξε όταν εκλέχτηκε πρωθυπουργός, το 2004, απευθύνθηκε με ένα διάγγελμα στον κυπριακό λαό, ένα διάγγελμα που θα μείνει στην ιστορία.
Το κείμενο του ιστορικού εκείνου διαγγέλματος πρέπει να αποτελεί εγχειρίδιο πολιτικής και διπλωματίας για τις επόμενες γενιές στην Ελλάδα.
Ειδικά τώρα, που η Ελλάδα περνά μια περίοδο πλήρους απαξίωσης της πολιτικής, έχει τεράστια σημασία να μελετήσουμε σε βάθος ορισμένα αποσπάσματα από το διάγγελμα του Τάσσου:
«....Κάθε λαός διαμορφώνει και γράφει τη δική του ιστορία. Άλλοτε με απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες, άλλοτε με δημοκρατικές διαδικασίες δια της ψήφου του. Τώρα καλείται ο Κυπριακός Λαός, καλούμαστε ο καθένας χωριστά και συλλογικά, να γράψουμε την ιστορία του μέλλοντος της Κύπρου....
... Οι αποφάσεις που θα πάρουμε εμείς σήμερα, διαμορφώνουν και καθορίζουν τις τύχες και τα πεπρωμένα και των επερχόμενων γενεών....
... Κριτήριο της αξιολόγησής μου ήταν ένα και μοναδικό: η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και δικαιωμάτων του Κυπριακού Λαού στο σύνολό του, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αυτό μου επιβάλλει η συνείδησή μου...
...Με πόνο ψυχής καταλήγω στη διαπίστωση ότι ακόμα και με την πιο ελαστική, την πιο επιεική κρίση, το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιεί τους ελάχιστους στόχους που θέσαμε. Οι ουσιαστικότερες των προτάσεών μας δεν έγιναν αποδεκτές. Ακόμη και στις πρόνοιες που έχουν βελτιωθεί, διαπιστώνουμε λειτουργικές δυσκολίες, περίπλοκες διαδικασίες και επικίνδυνες ασάφειες...
...Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά, αντίθετα τη νομιμοποιεί και την εμβαθύνει...
...Καλούμαστε να καταλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, το μόνο έρεισμα ασφάλειας του λαού μας και εγγύηση της ιστορικής μας φυσιογνωμίας. Να καταλύσουμε την διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική μας οντότητα ακριβώς στη στιγμή που ενισχύεται, η διεθνής πολιτική της βαρύτητα, με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση...
...Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της....»
Όπως αντιλαμβάνεται ο απλός αναγνώστης, ο Τάσσος δικαιώθηκε απόλυτα και με την επιλογή του άφησε πίσω του μια εθνική παρακαταθήκη, που μπορεί να διασώσει ολόκληρο τον Ελληνισμό, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες που διάγουμε. Με την άρνησή του να αποδεχτεί το Σχέδιο Ανάν, διετήρησε εν ζωή το κυπριακό κράτος, και με την οριοθέτηση της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), δημιούργησε τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις να ισχυροποιηθεί οικονομικά και –κυρίως- γεωπολιτικά η Κυπριακή Δημοκρατία.
Έτσι, με «εργαλείο» το κυπριακό κράτος, που θα είχε διαλυθεί αν περνούσε το Σχέδιο Ανάν, η Κύπρος ξεκίνησε την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων στη δική της ΑΟΖ από το Οικόπεδο 12, παίρνοντας για πρώτη φορά με το μέρος της τις τελευταίες δεκαετίες σχεδόν το σύνολο των χωρών της διεθνούς κοινότητας, ανάμεσα στις οποίες οι χώρες και οι παράγοντες που σχεδίασαν και προκάλεσαν την εισβολή και κατοχή του 40% της Μεγαλονήσου.
Τώρα, η Ελλάδα, παίρνοντας δύναμη και «πατώντας» πάνω στα βήματα της Κύπρου, ξεκινάει κι αυτή δειλά-δειλά τα βήματα για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων σε διάφορες περιοχές, μεταξύ των οποίων και η περιοχή νότια της Κρήτης, μια κίνηση που διασφαλίζει τα δικαιώματά μας στην περιοχή, ανοίγει το δρόμο για ανάλογες ενέργειες στο Αιγαίο και το Καστελόριζο, ενώ ταυτόχρονα δίνει μια διέξοδο στην τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας.
Επειδή οι γνωστοί εθνοκτόνοι κύκλοι των προθύμων, των καιρσοσκόπων, των ...κηπουρών και της σάπιας ελίτ της Αθήνας δημιουργούν τους δικούς τους ήρωες, που εξυπηρετούν τα δικά τους σκοτεινά συμφέροντα,
Επειδή οι ίδιοι κύκλοι -που παραχαράσσουν την ιστορία ανακαλύπτοντας συνωστισμούς- δεν θέλουν να προβάλλουν ως πρότυπα μορφές και προσωπικότητες που είπαν το μεγάλο ΟΧΙ και στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδιά τους και στα σχέδια των εντολοδόχων τους,
Επειδή ορισμένοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι της συμφοράς που υποστήριξαν με πάθος το Σχέδιο Ανάν (και παρόλα αυτά παρευρέθησαν οι άθλιοι στην κηδεία του Τάσσου) μισούν θανάσιμα ακόμα και τη μνήμη του,
Έχουμε υποχρέωση όλοι οι Έλληνες που αγαπούμε αυτόν τον τόπο να εξοστρακίσουμε τους πρόθυμους, τους καιροσκόπους και τους ...κηπουρούς, τιμώντας ταυτόχρονα τον μεγαλύτερο εθνικό ήρωα των τελευταίων δεκαετιών, τον Τάσο Παπαδόπουλο, και προβάλλοντάς τον ως πρότυπο στους αναγνώστες, τα παιδιά μας και τους φίλους μας.
Αιωνία του η μνήμη.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου