από 100.000 χρόνια, βοηθούμενοι από τη στάθμη της θάλασσας που εκείνη την εποχή βρισκόταν σε πολύ χαμηλότερο επίπεδο.
Ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας Γιώργος Φερεντίνος μαζί με τους συναδέλφους του Γιώργο Παπαθεοδώρου, Μαρία Γεραγά και την αρχαιολόγο Μαρία Γκιώνη πραγματοποίησαν έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της Δυτικής Ελλάδας και των Ιόνιων Νησιών.
Τα στοιχεία που συνέλεξαν τους οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η φύση άρχισε πριν από 120.000 χρόνια να δημιουργεί τις προϋποθέσεις εκείνες που επέτρεψαν στους Νεάντερταλ να εφεύρουν τρόπους ώστε να διασχίσουν τη θάλασσα και να φθάσουν στα αντικρινά νησιά.
«Πριν από 120.000 χρόνια, η στάθμη της θάλασσας βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με σήμερα», λέει στα «ΝΕΑ» ο Γ. Φερεντίνος.
«Στη συνέχεια όμως, όταν το κλίμα άλλαξε και άρχισε η εποχή των παγετώνων, η στάθμη της θάλασσας άρχισε να ελαττώνεται και έπεσε 120 μέτρα χαμηλότερα απ' ό,τι σήμερα. Είχε δηλαδή μέσο βάθος γύρω στα 180 μέτρα».
Οι Νεάντερταλ που φαίνεται πως έζησαν στον ελλαδικό χώρο 120.000 χρόνια πριν από σήμερα μέχρι και περίπου 35.000 χρόνια πριν από σήμερα, έβλεπαν τη θάλασσα που τους χώριζε από τα νησιά του Ιονίου σαν μια κλειστή λίμνη, όπως βλέπουμε κι εμείς σήμερα τον Κορινθιακό.
Η ύπαρξή τους στον ελλαδικό χώρο επιβεβαιώνεται από τα λίθινα εργαλεία τους που έχουν βρεθεί και χαρακτηρίζονται από τη λεγόμενη μουστέρια τεχνοτροπία. Εργαλεία ανακαλύφθηκαν στην Ηπειρο, την Ηλεία, τη Λευκάδα, την Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο.
Το ερώτημα που απασχολούσε επιστήμονες μέχρι τώρα ήταν πώς βρέθηκαν οι Νεάντερταλ στην Κεφαλονιά και τη Ζάκυνθο που, σε αντίθεση με τη Λευκάδα, ήταν πάντα νησιά, χωρίς να ενώνονται με κάποια λωρίδα στεριάς με την ηπειρωτική χώρα.
«Καθώς η στάθμη της θάλασσας είχε πέσει κατά 120 μέτρα, τμήματα του πυθμένα δεν καλύπτονταν από νερό αλλά ήταν ξηρά», προσθέτει ο Γ. Φερεντίνος. «Αυτό σημαίνει ότι η απόσταση που τους χώριζε από τα νησιά ήταν μικρότερη από τη σημερινή, δηλαδή 5 με 7 χιλιόμετρα, και επιπλέον ανάμεσα στα τρία νησιά υπήρχαν άλλα πολύ μικρότερα».
Οι Νεάντερταλ που ήταν κυνηγοί και ψαράδες, έβλεπαν τα νησιά απέναντί τους και επινόησαν τρόπους να τα προσεγγίσουν.
Υπήρχαν τρεις επιλογές. Ή να φθάσουν κολυμπώντας, είτε με κάποια σχεδία, ή στην πλάτη κάποιου μεγάλου ζώου. Το τελευταίο σενάριο δεν πρέπει να ξενίζει, λένε οι ειδικοί, καθώς ακόμη και σήμερα ελέφαντες κολυμπούν από την Αφρική στη Μαδαγασκάρη.
Προς το παρόν παραμένει άγνωστο με ποιον τρόπο διέσχισαν τη θάλασσα, το σίγουρο όμως είναι ότι ακολουθούσαν αυτή την πρακτική επί χιλιάδες χρόνια μεταφέροντας τις γνώσεις αυτές από γενιά σε γενιά.πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου